akşamın kızıllığı vursada yüreğime
seven kalbime işlemiyor ardı sıra gelen karanlık
söz geçiremiyorum düştüğüm yalnızlığıma, özleme,hasrete,
sindiremiyorum sevdiğimin yokluğunu içime.....
karanlıktayım üşüyor bedenim yokluğunla
neden sanki benim değilsin neden benden uzaksın
seni bu kadar özlüyorken sensizliğe çare bulamazken
hala neden gelebilme ihtimalinleyim
karanlık vuruyor şimdi sokaklar sessiz kızıl bulut siyaha boyandı
hüzün bir kere daha kucakladı gecenin hükmündeyim
tek başıma verdiğim sevgi savaşımı yenilgideyim
canım acıyor paramparça olmuş kalbim ağrıyor
gözlerimden yaş diye akıttığım kanlar, yanan gönül közüm
cehennemin alevini aratmıyor..
kaldırım yalnızlıklarını yaşıyorum
arşınlıyorum caddeyi sessiz adımlarımda
kahrediyorum olmayan sabaha
ne çok özledim seni halbuki
sığdıramazken bekleyişlerimi zamanın geçmesine
saate bakıyorum geçmiyor dakikaları eritiyorum,saliseleri sayıyorum bitmiyor
kızıllıktan doğan karanlığın hükmettiği gecede ömrümden ömür gidiyor
vuslatın verdiği sukunet beni yiyip bitiriyor...
gözlerim teslim olmakta gecenin vurgun yüzlü yalnızlığına
belki düşlerimde gelirim yanına
yüzüne, gözlerine,bakarım elini tutar,sarılırım boynuna,,
kokunu,nefesini içime çekerim. tenini hissederim.
benimsin diyebilirim,bendesin hiç gitmeyesin diyebilirim
ölüm kokan ayrılık kabusundan uyanmamak adına
aleyna ırmak 13:02:
2012 03:49
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta