Karanlık Gece Şiiri - Burak Kaya 2

Karanlık gecenin en ürkütücü anında,
Kimsesiz sessiz bir sokakta.
Ağlayan bir insan sesi
Ne oluyor acaba orada?

Kaldırımlar boş, kimseler yok ortada
Bir ses var sadece tüm sokakta.

Gidiyorum sesin olduğu tarafa
Merak ediyorum ne oluyor acaba?
Kim ağlattı seni bu bomboş sokakta?
Yardım etmek için geliyorum oraya.

Kaldırımlar boş kimseler yok ortada
Bir ses var sadece tüm sokakta.

Geldim, ağlayan bir kadın tek başına
Beni görünce ürktü, sustu bir anda.
Bir şey demeden geçsem mi acaba?
Ne yapmalı bu karanlık anda?

Kaldırımda tek başına bir kadın,
Hiç ses yok artık bu sokakta.

Geçtim bir şey demeden, yardım etmeden.
Ses gelmedi bir daha kadının olduğu yerden.
Köşeyi dönüp tamamen kopmak üzereyken
Bir çık koptu geçtiğim yerden.

Kaldırımda tek mi hala acaba?
Yardım çığlığı var artık kulaklarımda.

Hızla döndüm baktım ama kimse yok.
Kadını göremiyorum bakıyorum etrafa.
Bir ses de yok artık burası ıssız bir sokak,
Vicdanım beni rahat bırak.

Kaldırım boş artık kimse yok burada.
İşte ömür boyu taşıyacağım bir yük daha.