Karanlık Gece Şiiri - Ümmühan Dağaşan

Yine karanlık bir gecedeyim
Dışarıda yağmur yağmakta
Lambalar sönmüş evlerde
Sokaklar derin sessizlikte..

Yürümekteyim hayalinin düşüyle
Saçlarım ıslanırken çiselerle
Akar yerlere hüzünler nameleriyle
İçimi acılar kaplar yine

Ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde
Sayıyorum sararıp düşen yaprakları
Her biri seni kaybettiğim gün gibi
Dökülüyor acılarım tane tane toprağa
Kavuşacak mıyım acaba gelecek sabaha…

Her gecem bir işkence
Her dakikam bir çile
Ürperir bedenim, sarsılır birdenbire
Yol ayrımına geldiğimde
Bomboş ümitlerdir kalan geride

Ne pişmanlık var ruhumda
Ne gecelerin ayazı
Uzaklarda kalsa da sesin
Seni sevmekten yorulmadı kalbim

Sönse de tüm evlerin ışıkları
Alevin yakmakta canımı
Kimse söndüremez bu yangını
Bitiremez umutsuz kederli acıları…

Bu geceyi de her gece gibi sana ayırdım
Sen bıksan da; ben sana gelmekten bıkmadım…