Güvenme bu dünyanın güzel nakışına,
Hz. Âdem (AS) gibi girsen bin yaşına,
Akıbet gelirsin şu musalla taşına,
O karanlık gecede, kendine bir dost arabul.
Bir gün gelecek, sende o karanlık yere gireceksin,
Geçmiş günlerinin hesabını söyle nasıl vereceksin.
Kaçış yok! Yaptıklarından bir bir sorulacaksın
O karanlık gecede, kendine bir dost arabul.
Recep der, geçmişimi sorguladım kendime,
Günah yüklü bedenin, hor görmek ne haddine,
Yan kardeşim yan, sen kendi derdine,
O karanlık gecede kendine bir dost arabul.
Kayıt Tarihi : 20.5.2007 23:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Recep Arar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/20/karanlik-gece-10.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!