Karanlık Erken İner

serin mevsimi karşılıyordu penceresinden
bir mevsim ki gelen
renkleri sarı
beti benzi solmuş aşkların
erken terk edecekse mutluluk aldırma
her şeyi iç yangınlarına bırak
kardelen inatlığında dimdik tut başını
yapraklar bir bir düşse de avuçlarına
bir gün
flu gök yüzünün renkleri değişir
umut besle içinde
ve tebessüm yerleştir yanaklarına güzelce

sis yavaş yavaş inerse bu kentin üzerine
engel olma gözlerinden dökülene
susacaksa sussun bülbüller
solgun mevsim utansın sen ne olur üzülme
çocuk masumiyetiyle sarıl sevgiye
izin ver sığınsın sana
sıcaklık ararken avuçlarında
ve suskun
ve ürkekse
koysun başını sol yanına
gitmek istemiyorsa göç mevsimlerine
sıkı sımsıkı sarıl ona

karanlık erken iner ya bu kentin üzerine
bozulmasın aşkın masumiyeti
hazanda savrulan yapraklar sürükleyip götürmesin
yüreğinde kalsın sevgi
gökkuşağı bütün kötülüklerden saklasın seni

karanlık erken inerken bu kentin üzerine
hani mor gün batımı acıtır ya içini
umudunu arkasından boynunu büküp hayıflanma
yalnızlıkta misafir
gelir ve gider kalmaz yanında
özlemlerin kasıp kavursa da
alışırsın zamanla

karanlık erken inerken bu kentin üzerine
bazen
kayan yıldızları seyret
tutacağın dilek kabul olsun yüreğinde
ay kenara çekildiğinde
notaların arasına gizlenmiş
huzurun sessiz senfonisini dinle
karanlık erken iner ya bu kentin üzerine…

Gamze YAĞMUR
13/09/2013