Karanlık Duygular Şiiri - Basri Kürkcü

Eriyecek Karlar birgün ruhum gibi benimde
Duygular kayıp düşler ülkesinde
Bilmem bu kaçıncı kayboluş karanlıklarda
Hangi zillet dolu kabusun hayata yansıması
Belirsizlik var önümde seçemiyorum yolumu
Yolum hangi ücra bataklıkların giriş kapısı
Nasıl bir seçenek bu bana verilen cevap mı yoksa sorular deryasından bir soru mu
İşte bunu bilmiyorum neden apansız duygular hakim
Hayatımın her köşesine nakış gibi işlenen acı verici duygular
Neden bu haldeyim gözlerim kandan bir çukur ruhum ise batan bir gemi sanki hiç yürümeye yok mecalim
Dinleyin beni yoldaş olun bana kapkara bulutlar
Niye bu kadar gönlüme kasvet yüklersiniz niçin
Uzak durun benden yol almak istiyorum aydınlık vakitler için
Ama zerre bir his yok içimde aydınlık adına hep ruhu kahreden karanlıklar
Yollar ulaşmalı en güzel yerlere ulaşmalı yemyeşil kırlara
İnsanı bahtiyar edebilecek en müthiş çiçeklerin kokusuna
Ama yolun sonunu görmekteyim ne bir yeşillik ne hoş bir koku
Sadece azap sunan duyguların yok olmaz karanlıkların hakim olduğu
Ulaşan bir rehber olmuş yollar vesveselerin mekanı karanlığın yurduna
İşte görülmekte ufukta ruhları kahreden acı dolu belirsiz bir duygu
Ölüm kokuyor hissediyorum ölüm bu başka bir his olamaz
Nasıl anlatılır bilmemki bu besbelli ölümün kendisi
Demek bu kadar acı veren hissiz yaratık bu olmalı
Ruhum bu yüzden bu canavarca savaşın esiri
Bu yüzden savrulmakta belirsiz hudutlara
Çünkü bu zemheri ayazında yolunu bulmalı
Bu cehennem misali sıcaklık acıların kederli sesi
Mesele bu ölüme yaklaşan bir yol yürüyorum o yolun son noktasına
Adımlarım git gide bilmediğim ücra bir noktaya getirmekte beni
Girdim bir hortumun içine ruhum sonsuzlukta savrulmakta
Gördüm işte ben oradayım bilinmez bir mekanda
Ölümün ateşten pençesi esir etmiş karanlıkta savrulan bedenimi