Karanlık Düşmüş Bahtıma Şiiri - Tuna Gün

Vurmayın vurmayın yeter dayanacak gücüm kalmadı
Ben sevdim sevdim hep ama sevenim hiç olmadı
Hep bir özlem bir hasret bi umutla yaşadım
Tam aşkı sevgiyi buldum derken gene yanıldım
Benmi çok safım yada aşkamı çok susamışım
Neden herkese her güzel söze inanıp kanmışım
Her sevgimin arkasında büyük dayanılmaz acılar yaşadım
Allahım ben neden bu kadar bahtsız ve yalnızım
Döküldü sanki yapraklarım kuru dallarım
Kışın ortasında karın altında ter içinde kalmışım
Yanıyor yanıyor yüreğim patlamaya hazır volkan gibi
Haykırsam bağırsam kim duyar kim anlarki beni
Feryat etsem ağlasam yalnızım gözyaşımı kim silerki
Hayat böyle yazılmış anlıma karanlık düşmüş benim bahtıma..