Karanlık Düş Şiiri - Metin Egeli

KARANLIK DÜŞ

Güneş yattı yine ufka,
Bir gün daha bitmeye yüz tutmuş,
Rengin siliniyor usulca anılarda
Ruhumun sesi
Bir silik sevdada çınlıyor,
Yolum dönmekten uzakladıysa da
Aklımda sevdan sarpa sarmış yine.
Bir sis perdesi çökmüş şakaklarıma,
Yazayım desem,
Kalem bitik, kağıt yırtık
Hayallerim,
Süzülür saçımın akından,
Ağlasam olmaz,
Sussam,
Anlamaz geçen yıllar.

Kör karanlık bir düşsün,
Baksam göremem,
Uzansam yok ellerin.
Dokunsalar uyanacağım
Feryat etsem ne lazım,
Karanlık zifiri olmuş,
Umut düşmüşse kendi derdine,
Uykunun sonu haram…

Bu kış ta gebe yine
Bir bahar daha geliyor,
Ki yine uzaklarda sesin
Hangi şarkıyı çalsam
Bestesi yokluğuna davet,
Güftesi hayata külfet…

Bekle ki
Bir İmbat essin
Senden bana doğru
Kokun sinsin içime.
Güneşin son ışığı
Seni vermese de bana
Gölgeni sersin göz perdeme…

Metin Egeli

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı Metin Egeli veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.