Karanlık Dünyam Şiiri - Hayrullah Gülsün

Yaşıyorum güneşsiz, aysız , karanlık dünyamda.
Rengin hiçliğin içinde bir bilmece olduğu mekanda.
Zaman ağır aksak tırmanıyor tekerlek gibi dağa.
Gözlerimdir, ellerim penceresiz hayatımda.
Sestir bana kılavuz karanlığın yolunda.

Ellerimden tutan, en iyi dostumdur bastonum.
Olmaz cesaretim onsuz adım atmaya.
Sokağa çıkıp da dolaşmaya.

Hayatımın rengidir sessizlik şu fani dünyada.
Çoğu zaman ben onu dinlerim.
Bazen de o kulak verir bana.

Maviymiş denizin, göğün rengi.
Yeşilmiş ağaçlar,beyazmış kar taneleri.
Rengarenk çiçekler,kuşlar,kelebekler;
Bembeyaz bulutlar varmış.
İnsanoğlunun yüzü farklı farklı;
Teni, gözleri rengarenk imiş.

Sadece bir kez görebilseydim
İçimi ısıtan güneşi,
Tenimi okşayan rüzgarı,
Semayı süsleyen yıldızları, ayı ;
Heybetiyle duran, aşamadığım dağları ,
Ayağımın takıldığı taşları,
Sesini duyduğum börtü böceği,
Denizin coşan dalgasını,
Memleketimin toprağını
Benim olurdu dünyalar.

Ama çok da üzülmüyorum.
Gözlerim olmasa da görür tertemiz gönlüm.
Önümde karanlığımın kapısını açacak ölüm.

19.05.2015