Karanlık Dünyam Şiiri - Mehmet Aslan

Önümü göremedim, yol verdim geridekilere,
Ne sevdiklerim vardı, hepsi şimdi gitti ellere,
Söyleyemedim hiç birine, düşmemek için dillere,
Çaresi yok şimdi, yansam da geçen günlere.

Bir tek hedefim kaldı şimdi, fakat önüm karanlık,
Aydınlatamadım bir türlü, kalmamış insanlık,
Bir umutla bekliyorum, belki olur diye aydınlık,
Oda gidecek bir gün, çökecek içime yalnızlık.

Bir mum ışığı bile göremiyorum, ileride,
Elimizde neyimiz varsa, hepsi kaldı geride,
Bakıyorum şimdi, yeller esiyor hepsinin yerinde,
Göremeyince önümü, yıkıldı hayallerim her seferinde.

Birisi var şimdi, oda hepsi gibi saklı hayalimde,
O çok farklı, hiç eksilme olmadı sevgimde,
Aklıma her geldiğinde,ateş yanar yüreğimde
Ne olursa olsun, onun yeri ayrıdır kalbimde.

Bir gün güneş doğarsa, benim karanlık dünyama,
Bir kabus gibi, giremeyecekler artık rüyama,
Kavuşacağım o zaman, benim güzel cananıma,
Hiç kimseler karışamayacak, verdiğim bu kararıma.