Karanlıklar içinde yaşayan oldum
öyle zaman geldi gülmeyi unuttum
hayatı yaşarken ağlayan oldum
bu kocaman dünya bana karanlıktı
Bir güneş doğdu yüksek dağın tepesindenn
karanlık dünyam aydınlık eden
sırlarımı bilen gökteki ayla yızdızı göremez oldum
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta