Karanlık Dostum Şiiri - Erkan Uzuner

Uyuyamazsın sabahlara kadar, karanlık dostun olur,
bitmeyecekmiş gibi gelen gecede...
Sırdaşın olur yıldızlar,
ne düşündüğünü, ne yaşadığını bir tek onlar bilir,
ve kimselere de söylemezler...
çare dersin, bir çare, kaybettiklerinin ardından ama ne çare...

Bir mana, bir anlam ararsın,
karanlığın içinden gelen bilindik ama daha önce hiç duymadığın sesler arasında.
Ezan sesiyle irkilirsin sonra kendine gelirsin,
El açıp Yaradan'a dualar edersin...

Sonra güneş doğar sessizce, ancak zalimce...
tek dostun olan karalığı da o, aydınlığına gömer,
yeni bir gun başlar ardından
yeni ümitler belirir...
taa ki, karanlık dostun geriye gelinceye dek...