Karanlık Doğu Şiiri - Muhammed Özcan

Güneş hep doğudan doğar
Ama nedense doğu hep karanlık
Cıvıl, cıvıl insanlar sanki yaşamıyor
Bilinmez nedendir doğu hep karanlık
Aradım, bulamadım gönülden sevenleri
Kimseye soramadım kaybolan gençliğimi
Bir tutam ışıktır yaşamanın bedeli
Bilinmez nedendir, doğu hep karanlık
Muhabbetler kalmamış, töreler unutulmuş
Yaşanan ömür derin yaralar almış
Sevgiler, mutlulukken yerini kedere bırakmış
Bilinmez nedendir, doğu hep karanlık
Umutlar tükeniyor, ölümler hiç bitmiyor
Alın yazısı mı bu, kader mi bilinmiyor
Baharı bekleyen dağlar hasret tütüyor
Bilinmez nedendir doğu hep karanlık...