Karanlık Dehlizler Şiiri - Mustafa Elibol

Ne isimler, ne cisimler geldi geçti dünyadan
Hepsi bir hayaldi, hepsi bir hülyaydı, hepsi bir rüyaydı
Herkes kendince merkez, gerisi çevresindeki aydı,
Herkes kendince sönmez bir güneş,
Çevresine göz kamaştırıcı nur yaydı.

Heyhat! bir bir sönerken sönmez sanılan güneşler,
Sanki kayıp giden yıldızlar gibiydiler
Herkes kendi kıyametini yaşarken son nefesinde
Bir sonraki yolcuyu bekler, o karanlık dehlizler...