Gün ışığının söndüğü yerde,
Aydınlanır ruh ışığı ve
Aydınlanır sözcükler.
Dökülüverir cümleler,
Şiir gibi karışır insana
Ve hayata.
Nakış gibi kazınır zihne,
Doğanın ritmini notaya döker gibi,
Akar ırmaklar...
Rüzgarda,
Yas tutarcasına boyun eğen ağaçlar.
Gece ay ışığında uluyan kurtlar,
Yarım kalmış bir şarkıyı,
Tamamlar nitelikte çığırır
Ve bir ışık kaynağı gibi,
Işıtır yalnızlığımızı...
Kayıt Tarihi : 5.9.2024 18:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!