Karanlık Çağ Şiiri - Meltem Hilooğlu

Vücut bulmuş tüm zerafetiyle karanlık
Çatılardan menfur salyalar akıyor
Tüm çirkinliğiyle gökyüzünü alaşağı ediyor
Mumun alevini titreten, karanlık bir çağ bu.

Yüreğini kaldırımlara terketmiş şu zaman.
Bilgisizlik, cahillik, kibir, bir vagona emanet.
Saygısızlığın ve âdiliğin lokomotifinde...
Kötülüğün kötülükle yarıştığı, mezbele bir çağ bu.

Bunca yüz birbirine yabancı.
Birbirini tanıyanlar nankör.
Herkesin sevgisi ketum kumbarasında
Başını rahatça yastığa koyan, vefasız bir çağ bu.

Doğudan batıya kızgın naralar atılıyor.
Suçlular kızgın gözlerindeki, suçu yarıştırıyor
Koşar adım gidiyor. Deliye dönmüş kırmızılar.
Kanlı muhasebelerin yapıldığı kansız bir çağ bu.

Neredeyse siyahlar yarışıyor diyeceğim.
Düşüncelerim utandı, ağzınız utanmadı diyeceğim.
İnsanlıkmış... İnsanoğluymuş... Boş terane.
Arsızlığın arşa değdiği, arsız bir çağ bu.