Karanlık bir yangındı
İçimdeki
Gecesiz bir düş gibi.
Yelelerine tutunmaya çalıştığım
Küçük bir taydın o vakitler.
Kaç korkumu gömdün karanlıklara
Kaç saklambacımı kurtardın?
Karanlıklardan.
Bir uçurtmaydı gökyüzü oysa
Benim için.
Ve hiç
Bırakmadım uçurtmamı
Rüzgarlara.
Biliyor musun?
Olur ya
İçimdeki karanlığı serbest bırakırım
Korkusuyla
Hiç bırakmadım göklere
Bırakmadım
Asla.
Zaten
Yeterince karanlık değil mi sence de?
Dünya.
Kayıt Tarihi : 16.2.2022 21:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
karanlığı hapsedip ışık olmak adına dünyaya
keşke herkes saklasa karanlıklarını hüzün verse de değil mi
.
.
Saklanamayan karanlıkların sardığı bir yeryüzünde, sakladığımız her karanlığın bize bıraktığı bir havayı nefes olarak çekiyoruz belki de, içimize.
Keşke...
Keşke...
TÜM YORUMLAR (2)