Karanlık Bir Kuytu Şiiri - Kürşat Ünlü 2

Şimdi aldım kalemimi elime!
Armağan ettiğim şarkının gölgesine sığınarak yazıyorum:
"Yalnızlığımı ve zifiri karanlıkta aradığım kendimi"
Herkes susuyor ve bir uğultu başlıyor.Yılzdızlar bir yandan,gökyüzü bir yandan konuşup duruyor fısıldaşarak.
Fısıldaşmalara dolunayda katılıyor.
Dolunay söz istiyor yıldızlardan ve gökyüzünden başlıyor anlatmaya:
"Sevdim evet!
Bir hiçmis benim için onu anladım.
Evet hoşlandım!
O da yalanmış tek seferde üstünü karaladım.
En zoruda aşık oldum evet!
Sanki içimde bir kor,benimle birlikte yaşayıp gidiyor her an alevlenmeye hazır bir şekilde.
Ve isyan ediyor dolunay!
Artık susmak yok diyor ve son kez haykırıyor:
Yıldızlar ne benim ne senin,
Gökyüzü ne benim ne de bizim,
Sadece Dolunay,
Yalnız,tek ve hür acı çekenlerin. (diyarı )