Karanlık bir kış Şiiri - Aynur Durmuş

Karanlık bir kış mevsimi,
Yorgun karlarda çırpınan
Buz tutmuş cam parçasıydın,
Küfürler uçuşuyordu, ağza alınmayacak,
Pis ve ağır soğuk bir kar topu gibi,
Her atışta dağıttı içimde ne varsa
Paramparça delik deşik kar tanesiydim
Lapa lapa yağıyordu birikimsiz örtüsüz
Boş yere tek başına öylece
Hayalin ervahını eritti kirpiklerimde
Beyaz buluta mavi sis dolanmış
İçi fos dışı pos yalın fardın tılsımıma
Olamıyordum kıyın nede denizin
Gözlerinde şarkım ezberim
Okunmuyorduk hep unutuyordu
Belkide ifrat a kaçırdım yemeğin tuzunu
Allah korusun neydik ummanda
Bulutlar değiyorda okyanusa
Ay düşüyorda tövbe denize
Kara toprakta yetişiyorda fidan
Ne yaparsak yapalım işte
Olamıyordum kıyın nede denizin
Kanadın durdun damarlarımda
Oluk oluk tek taraflı çekildi benzin
Hayal meyal unutmak istiyorum
Ne kaldıysa tüm renkleri flu
Silinsin silinsin aynamda
Şimdilerde arasan kendini
Bulunmayan bir kentsin ormanımda
Uzun bir kış mevsimi
Yorgun karlarda çırpınan
Buz tutmuş cam parçasıydın,
Ne kadar yağsamda arzu ettimse
Olamıyordum kıyın nede denizin
Erdimi başın göğe ...
Mutlumusun böyle söyle?

Aynur Durmuş