Karanlık Bir Hücre Şiiri - Tuğba Hanlı

Bir hücre misali,
Kapattın kalbimi.
Etraf bir anda karardı
Duvarlar, duvarlar çok güzel

Çok içten bakıyor gözlerine
Gülüyor sanki haline
Onu çağırıyor, yol yakınken
Söyle diyor, söyle içindeki patlamaları.

Ona baktığında ses tonunun değişmesi
Gözlerinin sana gülmesi,
Gülüşünün çok can yakmasını,
Söyle diyor, söyle ki pişman olmayasın.

Korkuyorsun!
O gözlerin bir daha sana bakmamasından,
Korkuyorsun!
kendi dünyanda kaybolmaktan...

Korkuyorsun!
Bir daha sana gülmemesinden
Ve biliyorsun bunların sadece hayalden ibaret olduğunu
Unutmak istiyorsun ama yapamıyorsun.

Aşk için ölünmez, aşk için yaşanır.
Ben onun için yaşıyorum
Vazgeçmiyorum, bekliyorum çünkü
O gözlerin ne kadar güzel olduğunu biliyorum..