Karanlık Bir Gecede Son Nefesini Vermiş ...

yoruldum
duyduğum sözlerden
içimde biriken cümlelerden
dağılıyorum parçalarımı toplamaya çalıştıkça
yüzüme yapıştırdığım tebessümler tutmuyor artık
anlam yüklemeye çalıştıkça sanki
hergeçen gün daha da sıradanlaşıyor
yılda iki kez hayatın sunduğu huzuru
hangi günlerime pay etsem bilemiyorum..

tükendim artık...
sabretmekten, inanmaktan
olmayacak hayallerimle avunmaktan
her seferinde kan(a) maktan..

sadece huzur istiyorum
beni buralardan uzaklaştıracak
sessiz sakin küçük bir yer
sıcak olsun yeter
titreten yalnızlığıma inat..
ne yazık.. bulamadım...
ya yollar yanlış çizilmiş
ya adres eksik verilmiş
meçhul bir yer belli ki
benimkisi bir ümitmiş..

çalacağım hiçbir kapının ardında olmayışın mı en zoru
yoksa seni kimselere soramazken
herkes seni sorduğunda başımı yere eğişim mi
bilemedim..
ama belli ki sensizliğin her hali çok zor
öyle bir yazıldı ki alnıma
silemedim...