Karanlık Bir Gece Şiiri - İbrahim Günaydın

Karanlık bir gece...
Ve baş ucumda paketlenmiş beyaz ve pembe hayaller...
Ve onu çepe çevre saran puslu ve bulanık düşünceler
Ki tam ortasında sen; beyaz pelerinli sen
Sessiz, sakin ve mahzun bir sen...
...
Karanlık bir gece...
Elimde tüten ateşim,
Etraf dumanlı ve sisler...
Apansız telakkilerle beraber...
Ve sonrasında yine sen; mağrur bakışlı sen...
Sessiz, sakin ve mahzun bir sen...
...
Karanlık bir gece...
Bir ışık ötede geceye inat,
Yavaş yavaş sönmekte...
Elimde kalem, çizilen yine sen; endam-ı kebir sen...
Sessiz, sakin ve mahzun bir sen...
...
Karanlık bir gece,
Küller savrulmakta,
Ve ben tatlı, mavi bir sızıyla,
Söyleniyorum ufuklara; sen sen sen
Sessiz, sakin ve mahzun bir sen...
...
Karanlık bir gece,
Ötelerde aralanmış bir kapı,
Havayı değiştirmek ister..
Fakat gözler senli dalmalarda yine;
Seni söyler sevgili, seni söyler...
Sessiz, sakin ve mahzun bir sen...