Karanlık Bekçisi Şiiri - Aydın Gürz

Yüreği mert!
Ölümsüz aşkların sevdalısı
Ayaz gecelerin karanlık bekçisi
Hani bu yağmur ıslatmazdı.
Ayazlar üşütmezdi seni.
Bak yüreğin ıslanmış.
Kan ağlıyor derinden
Gözlerin titrek
Mum ışığı gibi çekingen,
Ölümüne özlemlerin vardı senin.
Umutlarla bekleyecektin geleceği
Kasım akşamlarını kıskandıracak,
Hiç üzülmeyecektin.
Korkular kaçtıkça büyür diyordun.
Şimdi neden kaçıyorsun korkularından
Aşkın su damlalarıydı.
Gün geçtikçe okyanus olur diyordun.
Fakat kendi aşk okyanusun da boğuluyorsun.
Bu çaresizlik neden?
Formülü bulunamayan icattı hani
Şimdi kendi icat ettiğin
Aşkın çaresizliğine düştün.
İnanmadığın hayallere aldanıyorsun.
Hem eskisi kadar da
Gülmüyor yüzün.
Sana yakışmıyordu hüzün.
Ecele bile
Meydan okumuşluğun vardı hani?
Mor halkalarla çevrilmiş gözün
Eskiden…
Macera için beklerdin güneşin doğuşunu,
Şimdi maceran
Hiç bitmeyecek serüven oldu.
Usanmadın mı?
Her gün bu maceradan
Yıldızları hiç sevmezdin
Onlar sönmüş
Birer güneş derdin bir zamanlar
Şimdi neden
Dost oldun yıldızlarla
Yoksa geceler boyu
Tek sırdaşın onlar mı?
ARTIK SÖYLESENE
KARANLIK BEKÇİSİ…

Aydın GÜRZ