Dur yanma çaresizliği mi aydınlatma ne olur sokak lambası.
Bırak ta gecenin karanlığında hıçkırarak ağlayayım.
Karşımda duran çam ağaçları bırakın rüzgarlarla göz yaşlarımı etrafa saçmayı,
Kimse anlayamaz nafile çabalarınız, fark ettirmeyin insanlara acizliğimi.
Şu karşımdaki evin penceresindeki perde, bekle açılma sakın gösterme sevdiğime beni,
Zaten hissedemez ki onu ne kadar çok sevdiğimi.
Issız sokaklar bakmayın bana öyle, tek siz değilsiniz gecenin ayazında yalnızlığa mahkum edilen.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
