Dur yanma çaresizliği mi aydınlatma ne olur sokak lambası.
Bırak ta gecenin karanlığında hıçkırarak ağlayayım.
Karşımda duran çam ağaçları bırakın rüzgarlarla göz yaşlarımı etrafa saçmayı,
Kimse anlayamaz nafile çabalarınız, fark ettirmeyin insanlara acizliğimi.
Şu karşımdaki evin penceresindeki perde, bekle açılma sakın gösterme sevdiğime beni,
Zaten hissedemez ki onu ne kadar çok sevdiğimi.
Issız sokaklar bakmayın bana öyle, tek siz değilsiniz gecenin ayazında yalnızlığa mahkum edilen.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
