Dur yanma çaresizliği mi aydınlatma ne olur sokak lambası.
Bırak ta gecenin karanlığında hıçkırarak ağlayayım.
Karşımda duran çam ağaçları bırakın rüzgarlarla göz yaşlarımı etrafa saçmayı,
Kimse anlayamaz nafile çabalarınız, fark ettirmeyin insanlara acizliğimi.
Şu karşımdaki evin penceresindeki perde, bekle açılma sakın gösterme sevdiğime beni,
Zaten hissedemez ki onu ne kadar çok sevdiğimi.
Issız sokaklar bakmayın bana öyle, tek siz değilsiniz gecenin ayazında yalnızlığa mahkum edilen.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
