Karanlık Aşk Şiiri - Aslı Acar

Dur yanma çaresizliği mi aydınlatma ne olur sokak lambası.
Bırak ta gecenin karanlığında hıçkırarak ağlayayım.
Karşımda duran çam ağaçları bırakın rüzgarlarla göz yaşlarımı etrafa saçmayı,
Kimse anlayamaz nafile çabalarınız, fark ettirmeyin insanlara acizliğimi.
Şu karşımdaki evin penceresindeki perde, bekle açılma sakın gösterme sevdiğime beni,
Zaten hissedemez ki onu ne kadar çok sevdiğimi.
Issız sokaklar bakmayın bana öyle, tek siz değilsiniz gecenin ayazında yalnızlığa mahkum edilen.
Yağın bulutlar gizleyin göz yaşlarımı benden bile.
Ama boşuna silseniz de damlalarınızla gözümdeki yaşları,
Sel olsanız da, söndüremezsiniz içimdeki yangını.
Sorma rüzgar derdimi bana , çare olamazsın kanayan yarama.
Artık yapayalnız böyle umutsuz kala kaldım,
Sadece avucumda iki damla göz yaşı ile ruhumdaki kırık kalp parçalarıyla…