Karanlık akşam Şiiri - İvan Gonçarov

Gecenin en soğuk anları, güneş doğmadan hemen öncesi derler
O zamandir ki şimdi, soğuktan titriyor ince parmaklarım.
Biliyorum ki o güneş, şimdi ısıtıyor başkalarını.
Uzak vadilerde yaşayan, o değer bilmez insancıkları.

Bu zamandır ki umut, en çok ısıtır insanın içini.
Sarılmadan hemen önceki, o beklenti anı gibi.
Yine de şimdi yerlerde, donmuş o rengarenk yapraklar.
Cıvıldamıyor o vadilere göçmüş aksak kuşlar.