Karanlık Şiiri - Pınar Bulduk

Karanlığı iyi tanırım
Geceler boyu beraberdik
O her sabah aydınlığa kavuşur
Mutlu olurdu
Bense sana hiç kavuşamadım
Gelmeyeceğini bile bile
Dönersin diye bekledim
Sendim beni karanlıkla tanıştıran
Gidişinle beni karanlığa iten
Arkasına bile bakmadan çekip giden
Zamanla karanlığa alışırsın diyen
Haklısın zamanla karanlığa alıştım
Ama sensizliğe kimsesizliğealışamadım
Günler aylar geçti
Zamanla alışamam dediğim sensizliğede alıştım
Hayatımda yeni başlangıçlar yapmaya çalıştım
İlk önce karanlığı gönderdim yüreğimden benliğimden
Sonra seni hatırlatan ne varsa çöpe attım
Hiç düşünmeden
Senin beni karanlığa atarken düşünmediğin gibi
Sonra dışarı çıktım
Her zaman oturduğumuz banka baktım
İki sevgili vardı tıpkı bizim gibiydiler
Yanlarına yaklaştım
Sordum ne kadar seviyorsunuz birbirinizi
Karanlığa terk etmeyecek kadar dediler
Pınar Bulduk