Karanlık Şiiri - Alper Kürük

Herkes kendine göre
Bir sır dostu seçer
Onunla içli-dışlı
Ölesiye eder arkadaşlık.
Bana ise sırdaş oldu
Kendiliğinden karanlık.

Dertleşirim her geceyle başbaşa
Yalnız, seçerim mehtapsız geceleri
Hatta korkarız konuşurken
Uzaktaki yıldızların
Bize kulak kesilmesinden.

Aydınlık günlerden
Koparıp getirdiği dertleri
Anlatır bana durmadan
Dinlerim onu candan.
Ben de seriveririm dertlerimi önüne
Saklar benimkileri
Herkesten ayrı,herkesten uzak
Kalbinin en loş
En görünmez hücresine.

Çıkıyorum hergün
Yepyeni dertlerle önüne...
Bıkıp dertlerimden birgün
Korkuyorum kaçmasından.
Beni terkediverirse elbet
Aydınlık nasıl olsa
Görünecek arkasından...
Koskoca bir kilitle
Kitlenirken dertler hücresi
Belki de bambaşka bir insan
Oluveririm o zaman...