Karanlık Şiiri - Hamiş Mustafa

Gökyüzü siyaha boyanmıştı,
Balkondan karanlığa baktı,
Tabakasından bir siğara yaktı,
Dalı verdi karanlıklara.

Bakı verdi çevresindeki sessizliğe,
Arkadaş olmuştu gölge,
Gözü takılı verdi sokakataki elektriğe,
Dalı verdi karanlıklara.

Karanlıkta yıldızlar parlıyordu,
Ay bulutların içine giriyordu,
Biri ona bakıyordu,
Dalı verdi karanlıklara.

Evlerin pençeresinden ışıklar saçılıyordu,
Çatılarında baykuşlar ötüyordu,
Bir gece böyle bitiyordu,
Dalı verdi karanlıklara.

Sönü vermişti umutları,
Karanlıktan aydınlığa çıkmıyordu yarınları,
Zindan olmuştu yılları,
Dalı verdi karanlıklara.

Usanmıştı garip dünyadan,
Haber bekliyordu sonsuzlardan,
Biliyordu gelmişti uzak diyardan,
Dalı verdi karanlıklara.

Kurba sesleri geliyordu,
Beni yanlarına çağırıyordu,
Bana karanlığı anlatıyordu,
Dalı verdi karanlıklara.

Mustafa hayatını yazıyordu,
Elindeki kalemine soruyordu,
Karanlıklar yeniden hayatı öğretiyordu,
Dalı verdi karanlıklara.