Karanlık Şiiri - Erkin Babür

Bu karanlık her zamankinden sessiz
ama her zamanki kadar da gürültülü
sessizliğim etrafımda yankı yapıyor
bitti dediğimde başladı bu kısır döngü

Huzursuzluğumdan aldığın huzur güzel mi
ona da razıyım, yeter ki müsterih olsun için
bir kalp aynı sudan sevgiyi defalarca süzer mi
Ben kurusam da bu gam çölünde olsun, için

Yalnızlığı dağlardan öğrenmiştim meğer
Boynuz kulağı geçeli çok oldu lakin
Tepemdeki karlar bütün kutuplara değer
Onlar daha da soğuk, daha da sakin

Zaman geçiyor, bir yerim hep noksan, hep yarım
Zamana bırakınca olur mu? olmadı, boş yanım
Damağımda tat, dimağımda hayal, zehir kanım
huzur nereden gitmişse oraya gel, orada varım