Akşamlar çöktü yine şehrin bacalarına
Kaldırımlar su kusuyor umarsız karanlığa
Sadece ben duyuyorum feryatlarını
Bir de öksüz erguvan ağaçları
Onlarıda utançtan uyku tutmuyormuş
Bu yüzden dost olmuşlar şehrin her tonuyla
Ben ise tanımam hiç bir tonu
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta