Karanlığın camını çerçevesini kırdım mahalle uykudaydı kimse duymadı, dilime yanık uzun hava dolandı ben sôyledim çocukluğum ağladı, sabaha kadar yaralarımı deştim nasılda unutmuşum kan tutar beni, tan yerinden iplik eğirdim ay hilaldi güneşte dôvdüm tavladım, düzelttim yaralarımı diktim.
Erol ÇolakKayıt Tarihi : 5.1.2024 23:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!