Karanlık Şiiri - Ali Rıza Fatih Bakırcı

Gecenin esrarına bırakıyorum kendimi çoğu zaman
An be an muhabbet ediyorum onunla
Her şeyin içinde kaybolduğu ve herkesin içindeki...
Karanlık bile bazen ona uzunca bakınca kayboluyor
Bir çocuk görüyorum onda bir hayal belki ansızın
Onun içinden seçiyorum içimdekileri
Ne yaşadığımı gösteriyor sonra yol oluyor
Aldığım sessizliği geri susarak veriyorum
Onca şeyi bunca çırpınışları susarak yaşarken
Karanlık, hep ne kadar kendimi beğensem de
Bendeki kötülükleri yansıtıyor,
kabul etsem de,
etmesem de...