Karanlık Şiiri - Behzat Yel

KARANLIK

Çatlar artık gecenin karnı
bir daha yutmamak üzere aydınlıkları...
ışığa koşar çocuklar...
binbir emcek...
binbir umut...
...
Kana kana gökyüzü yuttular
kanırta kanırta umudu karanlıklardan sonra...
Kaç korku gömleği yırttılar daha giymeden..
Ruhlarına kalkan yapanlar gülüşü
....
Geceye gökkuşağı çizin çocuklar...
Mavi...
Pembe...
Turuncu....
Alabildiğine cesur
Alabildiğine hoyrat!
....
Peçeli kızları bekler tütün tarlası
Ve
kanatmak için elleri pamuk dikeni...
Alır ışıklar derdi kederi...
Karanlık koksa da bir yanı
....
Zekatsız gülüşleri olur hainin
Namerdin
Ve de
Puştun
Kaç karında saklısın ey hayat!
Küfre doyar dölü tutanın
....
Ekeni-doğuranı eksik olmaz aydınlıkların.
Yiğidi
hamuru
ve
harmanı
Kanar durur siyahı hayatın
beyaz....beyaz
.....
Saatler kurulmaz buralarda aydınlık her an gelir diye....
Umut
fakir
ve
ekmek
Hepsi hepsi...
bir ' yel' kadar yakın işte.