Karanlık Şiiri - Barış Büyükberber

Sessizlik, derin bir sessizlik içerisinde,
Bir ağıt yakar gönlüm, duyurmadan kimseye.
Yorgun, baygın gözlerim, öylece bakakalır.
Karanlığın içinde, isimsiz bir kimseye.

Sanırım kara gökler üzerime serilmiş.
Saçılmış yıldızları, göğsüme boydan boya.
Bilmem nice kimseler, benim gibi ezilmiş.
Dost bildiği karanlık, gölgeler kucağında.

Nasıl da uyursunuz, öyle bebekler gibi,
Kimseler bilmez mi, gecenin kasvetini.
Bir kuyu, bir mezar, şafaktır ancak dibi,
Kim arar karanlıkta, kendini benim gibi.