Karanlık Şiiri - Ayşenur Özçelik

Nedir benim geceyle bitmeyen savaşım
Nedendir bitmek bilmeyen yolculuklarım
Hem çare hem dert iken
Nasıldır benim bu karanlığa sarılışım?

Eskiden korkardım geceden
Yaralarım taze, yüreğim ölmemişken,
Umut varmış en koyu geceleri bile güne çeviren
Ortasındayım zifiri karanlığın şimdilerde

Yüreğim yol almış gitmiş ben daha bilmeden
Çözemedim içimdeki karmaşayı çok küçükken
Nota olmuş hece olmuş süzülmüş bilinmezliğe
Belki de yok olmaktan korkmuş, ondan vücut bulmuş

Yapabileceğim bit şey kalmamış şimdiden
Beni ben yapan neydi? unuttum sahiden
Alacağım bir cevap kaldı geçmişten
Ortasındayım zifiri karanlığın şimdilerde