Herkes bir gün kalırmış elbet yalnız.
Pek derbeder bir ozandan öğrendim;
Her birimiz aslında karanlığız.
Yanıp kül olan meşale gibiyim.
Seraser umutsuzum insanlardan,
Doğmasın güneş, kaskatı yüreğim.
Umut eder oldum huzuru aydan,
Lakin güneşe aittir gözlerim.
Mürekkebi bitmiştir kalemimin,
Serd edemem hayalimdekileri.
Ve sözlerim ucundadır dilimin,
Lal olur söyleyemez hislerimi.
Kayıt Tarihi : 5.12.2019 16:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!