Ben meyus bir utkuyum
Direksiz bir kubbeyim
Aşıklar ve ölüler için
Ben karanlığın yegâne kaynağı
Serencamı olmayan yol,
Yolunu kaybetmiş bir haberciyim
Sathını tüketen bir çığım ben
Gürültülü dünya içinde
Çiğ damlasına inen sıcaklığım
Her nerede ise
Ekinleri çürüten kirli yağmurlar
Ben hep oradayım
Ararat’ın eski küllerinden doğdum
Melal dağlarının son durağım
Gönenmiş ufkun hemen ardıyım ben
Vaveyla koparan bir çığlığım
Efsunkâr hislerinin yitip gideceği
Dipdiri karanlığım ben
02/12/17
Sivas
Kayıt Tarihi : 19.3.2018 22:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kenan Kara](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/19/karanlik-499.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!