Karanlık Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

karanlığın sırrını bilir misin?
kendin takılırsın peşine çok zaman
kendinle yüz yüze gelmekten neden kaçarsın?
aynada göreceğinden mi korkarsın?
karanlık olursa
aynada bir şey yansımaz...
şöyle bir içine açılıp dertleştin mi hiç?
beraber yudumladın mı hayat şerbetini kalbinle?
her sır ölür bir gün....
ya bir dudak tarafından öldürülür
ya da cinayeti
kara toprakta bulur her sır...
KAR/ANLIK bir yokoluştur...
hayal et kendini kara bulutların altında
tek başına
ister bir at üzerinde
ister bir ağacın altında....
kim var kalbini tutacak orada?
nehirlerin bile siyah akıyor değil mi?
kalbin söylemişti oysa sana
kuru dalları kırmamanı,
tablodaki resimle oynamamanı,
kucağına verdiği sevgiyi itmemeni,
söylemişti...
çılgınlık farklı bir şeydir canım,
karanlıklara gözlerini de kapatarak giremezsin...
gözün kapanmış,kalbin susmuş,ellerin de bağlı
karanlığa dalsan da;
hiç bir güneş seni aydınlatacak kadar parlak değildir...