Gecenin gönüllü nöbetçisiydim
Demirden kapıların altından süzülürken soğuklar
Perdeler parmaklıklara kardeş oluyorlardı
Odunlarım direnirken hiddetine ufacık bir kibritin
Üstelik çayım bile yorulmuşken beklemekten
Aynalar cüzzamlı hastalar silüetine bürünüyordu
Köpeklerin çakallarla atışmasını duyarken
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Her daim çayımız ve sigaramız vardır olmadı ömrümüzden koyarız önünüze Kemal hocam . :) Kıymetli düşüncelerin için teşekkürlerimi sunuyorum.
Derinliğinde çok şey ifade eden düşündüren bir şiir olmuş
Hala paylaşılacak bir sigaranın olması güzel
Her ne kadar bir soluğu paylaşmaya sevgimiz kalmasa da
Huzur ve sağlık dilerim
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta