Karanlık Şiiri - Şahan Polat Tekin

Yürüyorum...
Sızlıyor göz kapaklarım,
Karşımda kara çerçeveli bir pencere,
Dışarıda göz yaşlarıma benzer bir yağmur,
Ölüyorum,bunu farkediyor anlıyorum.
Özlediğim küçüklüğüm canlanıyor gözümde;
Kumdan kalelerimi görüyorum,
İlginç ilk defa hissediyorum.
Bir anda kararıyor gökyüzü,
Tükeniyor kayboluyorum karanlıkta.
Ölmenin ne olduğunu anlıyorum.
Karanlığa doğru koşuyorum,
Galiba gerçekten ölüyorum.
Gözlerimde bir sızı,biliyor,anlıyorum...