Karanlık Şiiri - Ümit Çapacıoğlu

Karanlık gökyüzü, bulutlar üzgün
Gündüzüm karanlık, gecem karanlık
Duygular dağınık, rüyalar küskün
Umudum karanlık, sevdam karanlık

Aydınlık günümde eser karayel
Yıpratır insanı, tanımaz engel
Gönlümün dışına taşıyor bir sel
Bulutlar karanlık, yağmur karanlık

Hüzünler birikti inan içimde
Gözyaşı, ıstırap, kör talihimde
Çiçekler açmıyor gönül bahçemde
Bülbüller karanlık, güller karanlık

Hasrete düşmekmiş aşkın bedeli
Sevgiye küskünüm, sevdim seveli
Gözlerim görmüyor alı, yeşili
Ağaçlar karanlık, orman karanlık

Kime anlatayım derdimi kime
Gözyaşım batıyor kirpiklerime
Bir dünya ararken kendi kendime
Bu hayat karanlık, ölüm karanlık