Karanlık Şiiri - Burak Ayoğlu

Koşuyorum, hiç durmadan

Nefesim kalmadı, tökezliyorum,

Küçük bir kız çocuğu gülümsüyor bana bak,

Ağaçları buduyorlar, geç kaldılar ama,

Notalar değişiyor peşi sıra,

Günler geçiyor, ben durmadan koşuyorum,

Gece, gündüz artık fark etmiyor,

Elini uzatsan tutacak kadar yakınım oysa,

Dermansız hücrelerim tükeniyor,

Birer birer düşüyorum, görmüyorsun,

Ölüyorum bu şehirde, bilmiyorsun,

Kimse bilmiyor usulca üşüdüğümü,

Kimse görmüyor gülerken fırtına koptuğunu her bir dokunuşunda,

Kimse bilmiyor yokluğuna alışamadığımı,

Karanlık her yer bana,

Göremiyorum, hissedemiyorum, yaşayamıyorum,

Yağlı ip boynumda,

Bir kediyi seviyorum, karışığım biraz,

Duyumsayamıyorum, artık,

Bencilliği de, kaderi de...