Karanlık Şiiri - Efe Berke Saptar

Gözlerim seni arıyor, ellerim ellerini tutmak istiyor.
Sevdiğin gidince anladım, insan toparlayamıyor.
Her şey öyle bir karışıyor ki, seven insan özlüyor.
Hadi kopar bir papatya seviyor, sevmiyor.

Marifet bildin gitmeyi, çözüm müydü ayrılık?
Hayallerimin içinde sen ve ben yarım kaldık.
Aşk bir kumardır oynayansa battı.
Yağmurların altında ay ışığında yattım.

Senden öğrenecek değilim, vedayı.
Dünden bugüne artacak vebasın.
Kimsesizliğin içinde defolu kanatların.
Sen hangi ritme doyurdun saçlarını?

Şimdi yoksun yanımda, mutlu musun uzaklarda?
Uzakta olsan bile kokun hala burnumda.
Anılarımız var her caddede, sokakta.
Kalsaydın ne olurdu, sevdim ben seni tuzaklarda.

Kalbimin yedek anahtarı paspasın altında.
Gidenlere dur demeyeceğimi anladım bu satırlarda.
Büyük hayaller gürültülü yıkıntılara uğratır da, sen şimdi yoksun yanımda.
Öyle bir gittin ki, sayi ne güzel gittin bu kalp paramparça olunca.

Büyük hayal kurarsan yıkılışı gürültülü olur.
Mutluyken gideceksin diye hep hayat beni korkutur.
Galiba bu gidişin sondur. Yanan kibrit bir daha yanmaz, söndür.
Sen şimdi gittin ya, bu gidişin beni öldürür.

Değer verdiklerimiz elbet bir gün gider.
Bir insan bağlanınca çok sever.
Gelmeyeceğini bilse bile yolunu gözler.
Son bir kez öper alnından, bu son sözler.

Mesafeler aşka engel olmasın nolur.
Gönüle giren gözden ırak olsa ne olur?
Eğer bağlandıysan aşk odur.
Gitmeyeceğim diyenler gider, aşk bazen kötü sonludur.

Gözlerindir hayalime binlerce kurgu,
Kokun bana besindir bense aç bir kurdum.
Sevginden tat almadım bana aşk mı sundun?
Sen çölde bir papatya bense sana suydum.

Ben aşık bir şair, sen en güzel şiirim.
Sevgim böyle derinken söyle nasıl sileyim.
Ben acımı gökyüzüne anlatırım da,
Onun beni dinlediğini nereden bileyim?

Çok oldu dökmeyeli satırlara seni.
Ne çok hayallerimiz vardı, sayfalara sığdıramadım hayallerimizi.
Kurduğumuz hayaller yıkıldı enkaz misali,
Ne kadar özledim desem de gelmeyecek geri, hoşça kal sevgili.