Karanlık Şiiri - Enes Karadağ

Yaratılmadan önce her karanlıktı
aramızda bir kanyon vardı
yaralarımız vardı çok uzun zaman
azıcık sevgi karanlığı yenerdi

affetmek erdemlilik ama sadece o değil
feryat ediyor aydınlık şurası hala karanlık
ezerken aydınlık karanlığı geçer karanlık aydınlığa
tarafsızlar bile taraf değiştirir bu savaşta

meraklı gözler bakar oraya buraya
alemde her yer karanlık kalpleri aydınlık
saf iyi güzel olabilir aslında karanlıkta
anası mezar dikecekmiş en az aydın yere

yalnızlıkta karanlık aydınlıkta toplum
ıssız bir yerde olabilir şen bir yerde
ışık sana değerse olmaz mısın sende aydınlık
karşımda işte sen tam bir aydınlık abidesi

mecaz anlamda beni yüz üstü bırak
erken değil daha gel gel aydınlığa gel
rastlantı olarak karanlıkta olabilirsin ama
aslında senin için aydınlıktan tarafa

kasıtsız olarak yaptığı bu iş
aslında benim için çok büyük bir kış
renkler aydınlıkta iyi görünür karanlıkta değil
asılsız olan karanlık geçer mi insanı bilemem
nasıl yarışta iyi olan kazanırsa
lüleli saçlarım bile karanlıkta parlayan tek şey
ılık ılık bir şeydi aslında aydınlık
karanlıkta işte böyle ya hastalık gibidir ya da bir anlık