Karanlık Şiiri - Yakup Surul

Tat kat ömrüme bitmeyen acımsın.
Her şey bittiği anda sen gelirsin usulca
Sert esersin, yaprak kalmaz ağaçta
Hadi çay koy demlenelim karanlık olsun biraz.

Uzaklardaki güzellikler küçük görünür insana.
Sende uzaktasın yakınından geçmem gerek
Zira seni de küçük görmek istemiyorum bakarsam aydınlığa
Ufukta bir çizgi ol kaybolma mesela

Bu gece serbest olmak istedim biraz
Çünkü rahatça akabilmeli kelimeler
Uyaklarla bir köşede sıkışmasın cümlelerim
Ellerim usanmadan yazabilsin karanlıkta bu defa

Seni sordum karanlığa nefret ediyormuş senden
Sende sevmiyorsun onu,
Sevseydin benimle ne işin var dedi.
Utandım, yutkundum. Bir şey diyemedim karanlığa. İçim karardı birden.
Sonradan bir soru daha sordum sen neden karanlıksın diye.
Güldü bana, herkes karanlıktır biraz dedi.
Sinirlendim, kızdım ona. Konuşma dedim!
Sende beyazdın, başın kar'dan geliyor dedim, anlık bir kibirle kar'anlık olmuşsun dedim.
Ağlamaya başladı birden. Hiç kimse bana böyle bir cümle kurmamıştı dedi.
Ve konuşmayı bu cümleyle bitirmiştim. Karanlık aydınlıktan sonra gelir.
Herkes aydınlıktır biraz.