Karanlık... Şiiri - Ahmet Baygümüş

ay düşer gökyüzünden
yitirdiğim düşlerime
ıslanır çığlıklarımın sessiz gölgesi
ve parçalanır,atom misali
geleceğe dair umutlarım
ardından seslenir tüm zamanlara
karanlığın renginde
öncesinde heyecan
sonra çaresizlik...

kanlı bir bakışın gizemi
içe kapanık ve zayi düşlerimin,
kayıp ilanı gibi.
yasaklı gülüşlerin sessiz kahkahası
dinginlikten eser yok
dansa durur titrek yürekler
döndüğüm heryer hüzün
baktığım heryer sırat inceliğinde
ve gözlerde kapkara bir umutsuzluk...