Karanlık Şiiri - Anıl Aslan

Gözlerine perde inmiş sabahlara uyandığım da,
Hasret duydum bir parça aydınlığına,
Gerekirse yak beni,
Ya da ben olayım kibrit!
Karanlık çok zormuş inan bana...
Yıldızları söküp gecelerden gerdanlık yapsaydım boynuna,
Ya da alsaydım ay parçalarını gökten,
Yağdırsaydım saçlarına...
Bir ömür yaslansaydım da omuzlarına,
Bırakmasaydın beni karanlıkta,
Karanlık çok zormuş inan bana...
İsteseydin,
Bir ömür sığdırsaydım şu şiirlerin arasına,
Ya da bir kelebeğin ömrü uzasaydı şu mısralarda,
Armağan etseydim,
Sunsaydım sana her sabah doğan güneşi şarkılarda,
Bırakmasaydın ya beni bir başıma,
Karanlık çok zormuş inan bana...
Türküleri sarsaydım dudaklarına,
Tiryakisi olsaydık şu aşkın her bir dakikasına,
Ve boğulsaydık da kendi dumanımız da,
Bakmasaydı gözlerimiz bizden başkasına,
Başka gözlere esir kalmasaydın da,
Dünyaya kör bakmasaydım,
Sensiz kalmak zormuş inan bana...