Karanlık Şiiri - Şenol Özcan

Karanlık

Kardeşlerim;
sarı, sinsi ve kancık gözlere aldanıp da
düşerseniz sizi götürdüğü dipsiz kuyuya,
ansızın sırtınıza bıçaklar saplanabilir.

Ne acısı vardır etinizi dağlayan silahların,
ne korkusu ölmenin…
yaralandığımız yer,
peşinden sürüklendiğimiz gözlerin kahpeliğidir.

Ne varsa onlardan içimize sızıp giren,
bir nehir gibi gümbür gümbür akıp gitmiştir
en karanlık yerlerimizden.

Şimdi, rahmin kadar karanlıktır
sana beslenen ümitlerim.