Karanlık Şiiri - Ferhan Göymen

Biliyormusun ben bu gece nasılım?
Seninle ilk defa böylesine beraberiz
Bilmiyorum bu geceyi nasıl geçeriz
Ben seninle hiç mutlu değilim şüphesiz

Biliyormusun ben her zaman geçmişimi özledim
Karanlık kim bilir bu gece sana ne itifaflar ederim
Ben içimdeki sanal alemde yaşamışım ne bilirim
Gerçekleri bundan böyle yaşadıkça öğrenirim

Hani benim severken bırakıp gidenlerim
Hırslı bir yılan sardı bedenim
Karanlık biliyormusun ben seni hiç sevmedim
Keşke sende beni hemen terk etsen derim

Ama gitmeden önce şunuda bil istedim
Çünki senden önce gidenlerden gizledim
Ben karanlıktan yalnızlıktan korkarım demedim
Bu gece çocuk gibiyim her sese ağlamak istemedim

Sende bu gece bir yuhafsın karanlık
Perdeyi açtım ama yüzün pek asık
Korkuyorum diyemi bana bakıyorsun alık alık
Yoksa şu yağmura,damı halimizi anlatamadık

Sesler karanlık otuzbeş yıllık bir masal bitmiş
Yalan oldu her söz talan oldu sevgimiz meğer neymiş
Karanlık sızım yine sende demlendi niye
Sen biliyorsun kimin hayali tütüyor gözlerimde

Sesim her zaman kendime içimde yankılandı
Gerçek düşünen seven biri vardı gözlerim onu aradı
Ellerimi tutan hani Ferhan onsuz nasıl kalıyor
Bilmemki bu kadar ayrılığa nasıl dayanıyor
27-10-2010
Ferhen göymen